Prawo nie zabrania obcokrajowcom prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednak wybór formy w jakiej cudzoziemiec może zarejestrować swój biznes jest uzależniona od podstawy legalnego pobytu cudzoziemca oraz narodowości. Generalnie w Polsce przedsiębiorca może założyć jednoosobową działalność gospodarczą, wpisując się do CEiDG – Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej lub rozpocząć ją w formie spółki rejestrowanej w KRS – Krajowym Rejestrze Sądowym.
Spis Treści
Zasady wykonywania działalności gospodarczej w Polsce
Trzeba jednak pamiętać o art. 4 ust 1 i 2 ustawy z 6 marca 2018 roku o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Natomiast obywatele innych państw niż państwa członkowskie, muszą:
1) posiadać w Rzeczypospolitej Polskiej:
- a) zezwolenie na pobyt stały,
- b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
- c) zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art.144, art.151 ust.1, art.159ust.1 lub art.186ust.1pkt3, 4 i 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z2020 r. poz. 35),
- d) status uchodźcy,
- e) ochronę uzupełniającą,
- f) zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,
- g) zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- h) zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
2) korzystać w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
3) posiadać ważną Kartę Polaka,
4) być członkami rodziny, w rozumieniu art.2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz.U. z2019r. poz.293), dołączającymi do obywateli państw, o których mowawust.1, lub przebywającymi z nimi,
5) przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art.108 ust.1pkt 2 lub art.206 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie ust.2 pkt 1 lit. c i g,
6) są uczestnikami organizowanych lub współorganizowanych przez podmioty, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz.U. z2019r. poz.1446), programów wsparcia dla cudzoziemców w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
aby móc podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
Należy więc zauważyć, że w wielu przypadkach swój plan biznesowy cudzoziemiec będzie mógł realizować w bardziej złożonej formie – czyli spółki. Zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych spółki dzieli się na spółki kapitałowe oraz spółki osobowe.
Spółka komandytowa a obcokrajowcy
Jedną ze spółek osobowych jest spółka komandytowa. Celem spółki jest prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, gdzie za zobowiązania wobec wierzycieli co najmniej jeden ze wspólników, nazywany komplementariuszem odpowiada bez ograniczeń całym swoim majątkiem, a odpowiedzialność jednego ze wspólników, zwanego komandytariuszem jest ograniczona do kwoty określonej w umowie (sumy komandytowej). Umowa spółki zawierana jest w formie aktu notarialnego i powinna zawierać: oznaczenie firmy i siedziby spółki, przedmiot działalności spółki, czas jej trwania, oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość oraz sumę komandytową. Firma spółki komandytowej powinna zawierać nazwisko jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowo oznaczenie „spółka komandytowa”. Ustawa nie przewiduje minimalnej wysokości kapitału zakładowego spółki. Każdy komplementariusz może reprezentować spółkę, zaś komandytariusz tylko jako jej pełnomocnik. Spółka powstaje z chwilą wpisu do rejestru przedsiębiorców – Krajowego Rejestru Sądowego.
Założenie spółki w Polsce przez cudzoziemca (w formie spółki komandytowej) jest jak najbardziej możliwe.
Jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie i zawsze ważna jest uprzednia weryfikacja statusu obcokrajowca przebywającego na terytorium Polski. Wtedy dopiero da się przesądzić czy i w jakiej formie cudzoziemiec może prowadzić swoją działalność gospodarczą.
Źródła:
– Ustawa dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1252, 2255);
– Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162.);
– Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35, 2023, 2320, 2369, z 2021 r. poz. 159);
– Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (U. z 2020 r. poz. 1526, 2320).
